İran’ı ne kadar uzak buluruz değil mi? Batının oryantalist bakışı üzerimize sinmiş sanki. Ezilenlerle ilgili temel bir saptama vardır;  ezenlere benzeyerek konumlarından kurtulmaya çalışırlar. İran üzerine kanılarımızın bu bağlamda şekillendiği çok açık… Varlığını bildiğimiz ama uzak durmayı tercih ederek, anlamayı gerekli görmediğimiz bir ülke İran. İçten içe “laik” kesimlerin korkularının beden bulmuş hali.  

Korkunç idam sahneleri, recm yapılan kadınlar, baskı, şiddet yer yer ortaya çıkan muhalif eylemlerde pervasızca insanların üzerine açılan ateşler daha neler neler.  Kafamızda bir sürü vahşet sahnesi var.    

Muhtemelen ismen bilmeyenler bir fotoğrafını görseler hemen çıkaracaklar. Aslen bir model. Model olmasına rağmen bilindik bir tarzı yok hatta itici bir tipi var bile diyebilirim. Daracık çenesi ve iri mavi gözleri. Sanki çizgi film karakteri. Her neyse bu bizi ve seni(!) ne ilgilendirir diyebilirsiniz. Çok da doğru ama bu dönemin insanları olarak bizler işi kendi bedeni olan insanlar hakkında konuşunca (konu her ne kadar alakasız da olsa) fizikleriyle ilgili de söz söyleme hakkını otomatik elde ediyoruz işte… Bir çeşit arsızlık diyebiliriz buna.